Wereldburger met een (niet-) Nederlandse achtergrond*

*niets doorstrepen; alles is van toepassing

Eilandhoppen

Ergens sta je te wachten, op Sri Lanka
is er geen busverbinding naar de haven,
op Vlieland vertrekt elk uur een bus.

Wie twee eilanden probeert te verbinden,
vergeet vaak de zee.

Door de mouwen van je jas hangt een touwtje
met twee wanten, je durft over de reling te hangen.

Wat je hier kwijtraakt, is een gevonden voorwerp.
Alles wat je op Sri Lanka verliest, hoort niet bij je.

Wie twee eilanden probeert te verbinden,
vergeet vaak de zee.

Ik ben geboren op Sri Lanka en opgegroeid met mijn ouders in Friesland, waar ik soms werd aangesproken op mijn ‘exotische’ uiterlijk. Er ontstond een ruimte tussen mijn exotische uiterlijk en mijn Nederlandse identiteit, waar ik iets mee wilde doen. Na het afronden van mijn bachelor, heb ik deze ruimte ingevuld door naar Guatemala te verhuizen en in een gevangenis te werken. Vervolgens heb ik via European Voluntary Service een project gedaan in Portugal. Tijdens dit EVS-project woonde en werkte ik met jongeren uit verschillende landen. Daar leerde ik dat culturen met elkaar verweven en dat ik meer ben dan een nationaliteit.

Wanneer ik op Sri Lanka ben, vraagt men waarom ik de taal niet spreek. Als ik hier ben, vraagt men waar ik vandaan kom. Maar de vraag ‘Waar kom je vandaan’ brengt mij niet waar ik hoor te zijn, waar ik mij thuis wil voelen. Het ‘Nederlands’ in mij is houdbaar, maar ook breekbaar. Wanneer kom ik dan volledig thuis?

Het bovenstaande zou je een identiteitscrisis kunnen noemen, zoals sommige verjaardagspsychologen mij vertellen. Voor mij is het echter heel overzichtelijk. Waar ik vandaan kom en hoe ik hier terecht ben gekomen, is voor mij geen keuze. De keuze die ik heb, is wat ik ermee wil doen. Hoe kan ik het gebruiken, zoals elke Nederlander die zich een wereldburger voelt? Want in hoeverre zijn we aanwezig op de lokale plaats tijdens onze alledaagse dingen? Vragen als ‘Wat eten we vandaag?’ verstoort de gedachte ‘Hoe red ik mensen uit Syrië?’ Dat je bijna snakt naar de tijd toen je uit het raam keek en gras met gras vergeleek.

Nu staar ik via computerschermen naar de wereld. Wanneer komt de ander thuis? Wanneer kom ik thuis? Waar de cirkels elkaar overlappen, daar ben ik op mijn best. Daar kan ik vanuit vertrekken en naar terugkeren. Zoals als elke wereldburger met een (niet-) Nederlandse achtergrond.*

Meliza is geboren in 1982. Het afsluiten van wat er in de wereld gebeurt is haar tot op heden niet gelukt. Omdat ze dagelijks wordt overspoeld met beelden en verhalen, zoekt zij in poëzie en illustraties naar details om de wereld opnieuw te bekijken.